Cudze chwalimy, swego nie znamy…
Jaworze jest niezwykłą wioską. I chodzi nie tylko o jej malownicze położenie u podnóża gór i wiele pomników przyrody. Nasza miejscowość jest wyjątkowa ze względu na bardzo liczne stanowiska archeologiczne, a przede wszystkim zabytki architektury pochodzące głównie z XIX wieku. Włączenie krótkich informacji o przeszłości Jaworza w tok lekcji historii lub j.polskiego nie dało pożądanych rezultatów – nasi uczniowie praktycznie nie posiadali usystematyzowanej wiedzy na temat swojej Małej Ojczyzny. Dlatego też zaplanowaliśmy serię innowacji pedagogicznych związanych tematycznie z Jaworzem, które były i będą jeszcze realizowane na lekcjach prowadzonych przez nauczycieli przedmiotów humanistycznych. Postanowiliśmy nie tylko wyznaczać samodzielne zadania uczniom, ale również zorganizować spotkania z mieszkańcami Jaworza. W minionym roku szkolnym uczniowie obecnych klas ósmych wysłuchali opowieści przedstawiciela Stowarzyszenia Jaworze-Zdrój pana Grzegorza Nędzki o bardzo intensywnym rozwoju jaworzańskiego uzdrowiska, poznawali przy tym dziewiętnastowieczną architekturę swojej miejscowości oraz metody leczenia oparte o to co dawała natura człowiekowi, a nie chemia . Niestety, większość budynków była uczniom znana tylko „z widzenia”, dlatego będziemy się starali utrwalać właściwe nazwy i pierwotne przeznaczenie naszych zabytków architektury. Miłym gościem na trzech lekcjach historii był pan Bartosz Czader. Gawędziarskim tonem opowiadał o początkach historii człowieka w naszej okolicy. Złamany kamienny grot strzały pozwolił datować obecność pierwszych ludzi na około 30 tys. lat temu, czyli w okresie paleolitu. Pan Bartek opowiadał nie tylko o trzynastu stanowiskach archeologicznych, ale również o faunie i florze. Uczniowie mogli dotknąć wyjątkowych zabytków: zęba młodego mamuta oraz kości piszczelowej nosorożca włochatego. Uczniowie zobaczyli zdjęcia ze skaningu laserowego Palenicy i Ostrego z zaznaczonymi wałami ziemnymi, będącymi śladami dawnych grodów. Planujemy kontynuowanie spotkań z jaworzanami, np. na temat II wojny światowej i powojennych zmian. Mamy nadzieję, że systematycznymi działaniami zachęcimy młodzież do samodzielnych poszukiwań nowych wiadomości o swojej sympatycznej wiosce.