Martwa natura – studium owoców w barwach dopełniających perspektywy barwnej.

   Martwa natura to gatunek malarski obejmujący kompozycje, zwykle malarskie lub rysunkowe, składające się ze stosunkowo niewielkich, nieruchomych, nieożywionych przedmiotów, dobranych ze względów kompozycyjno-estetycznych lub symbolicznych.
Pierwsze martwe natury pojawiły się w sztuce starożytnej. W okresie średniowiecza i renesansu często towarzyszyły scenom figuralnych i z reguły miały znaczenie symboliczne.
Zastosowana w obrazach martwej natury perspektywa barwna inaczej zwana malarską to sposób oddania przestrzeni na płaszczyźnie poprzez wykorzystanie właściwości barw.
Perspektywa ta wykorzystuje zjawisko optyczne, które polega na złudzeniu, że pewne kolory zdają się być bliżej lub dalej od obserwatora, choć w rzeczywistości są tak samo oddalone. Kolory zimne wydają się oddalać, a ciepłe zbliżać.
Barwy dopełniające to pary kolorów, w skład których wchodzą wszystkie trzy kolory podstawowe (czerwony, żółty, niebieski). Dla pomarańczowego, czyli złączenia czerwonego i żółtego, dopełniający będzie niebieski, dla czerwieni dopełniające będzie połączenie niebieskiego z żółtym czyli zielony, natomiast dla żółtego dopełniający będzie fiolet (połączenie czerwonego z niebieskim). W kole barw barwy dopełniające są usytuowane naprzeciw siebie.